birinci harita
1
aklın desenlerini toplayan bir dil Türkçe
bak çiçek, hayat bu işte (!)
baharlar yok artık
kaysı ağacının önünde
başka bir dilde ağlamak mesela
ah sıkça çalınıyor yumruklana yumruklana tanrının kapısı
3
viyolonselin yüz bin tınısına
bölünmüş acısı
büyülenmiş dumanı aklımın;
onarılmazlığın açık ifadesi bir ateş yaktım
boynumuza sokaklar dolanacak
bir de yüreğinden kopup kaybolanın ağrılı sesi
unutulmak yakışacak yüzlerimize
4
bir şehir bıraktım
asık suratlı evlerde bunalmışlığı
bir kırık şarkıda
içi ateş bir kalabalığı…
5
o sonsuz gökyüzü karasına serpilmiş yıldız-ışıklar
sessiz ve gizli
gönlümüz olan
o sabahları giyin
ikinci harita
1
a benim iki
gözüm
ah bunca incinmişliğim
naralar attığıma umutlana umutlana
bir dal kırıldım ah
yedi başlı ejderha değilim
ne de eşlikçiniz
2
dokunduğum yer şehir oldu
dokunduğum yer şiir
dokunduğum yer-yüzün
sana dokundum her yanım hayat
sana dokunurken sökülmezdim ben
3
biz şöyle diyoruz aramızda
güneşi batır mesela
elektrik idaresi lambaları yaksın
sen sokakları ıslat
sen öyle bir iste beni
göğün yedi rengi olmayı
bana gelmeyi
4
seven birinin aklı gibi
bir masanın üzerinde elde cetvel
gönlünde kalın ve koyu çizgiler
akıllarımız birbirine yasak
yüzümde yarım kalmış bir iz
bir kelime
cin ali gibi ince
bir önsezi
bir kuşku
beni bana bıraksan… darmadağın
ah öyle güzel ki baharlar
5
vazgeçebilmek hayattan
kendi yanlışına sevdalanmaktan mesela
ah hayata dağılmış birini derleyip toparlayamazsın
Ortalık Kırmızısı
Erich Hartman
