william blake için
sözcükler
dağılarak doğuyor
içinde
kırıla kırıla
ölçüyor
aşkların yaralarını
kar
kurak bilmez diplerde
kudurmuş
yalanlar toplanıyor
canlı
alevlerin içinden
sessiz
ellerin sesi bir de
öp
kal sarıl
sonra
saklan yükünle
neye
dönüşürsen dönüş
hayat
bize sözcükler bağışladı
sen
buna masal de
ben
rüzgar misali sonsuzluk diyeyim
alevlerin
düşüşü
soğuk
ağaçlardan başlıyor
bir
de parlak boşluklardan
küçük
ellerle alkışlanan şarkılar
dahildi
yaşayan her şeye
ve
her şey
toprağın
suya uzaklığı kadardı
göğün
doğusunda dağlar kararıyor
aklımın
kuzeyini taşlarla sardım
