1.
Yüzüne bakayazdın yüzülmüş yüzümün. Küçülen hayat pek tatsız.
Yüzünde aniden çoğalan atlı arabalar; büyütecek ne var bunda
Yolculuklar, dereler, tepeler hep engellerle geldin
sağır kapılar, sağır hırsların dönüşüp durduğu
gözlerimi al
ışığımı da
beni hayat gibi oku, hayatı ben gibi
sakin
bir devrim günü gibi sakin
2.
Artık yalnız başıma bir okuldan uzanamıyorum devlete.
Bir evden denizlere…
Her şeyden çıkarak, akıl kın olsa, keskin bir kılıç kesilip. Keskin sınırlar kendini boğar a
3.
Haliç konuşur
hem hayat
hem şehir
Yüzün çoğalır atlı arabalarda;
solan bir kardeşliğin görüş birliği
Bir başka devlet mümkün
Bütün baharlar bunu ister
İnsan daima boynundan bağlanır hayata;
ölümüne…
4.
Çok canım yandı, unuttum.
Dur durak bilmedin, çiçekler açtın güzel, atlar oldu aklın göklere.
Yün çorap, atkılar… Yetmedi güneş oldun… Gözün yandı, göğün, gönlün… Bir deniz yandı; bahçe bitkileri…
İçin soldu, soğudu, öldün
Küllerimden yeniden, ı-ıh…
Unuttum ben
Ortalık Kırmızısı
Tomio Kinoshita
