Kadın.
Yoksun. Ne istiyorsun?
Bar bar bağıran bir gece gibi sessiz yönelişler, içimin içinin içine gel, diyen bakışlarınla çıktın geldin bilmediğim bir ülkenin tozlu yollarından. Yıpranmış ayaklarının işaret ettiği umut memelerinin arasına sinmiş kokuydu. Gözlerinin haresinde alaz veren ışık hiçler gibi ömrümün öğrenmişliğini.
Kadın.
Geçsin. Ne istiyorsun?
Açılmış ağzından sızar erilmeyecek vaat. Barbarların istilasını bekler gibi gecenin tam birinde. Kapımda söz. Okyanus özler üzerine büründüğün yelken bezi. Bir gece ansızın gidebilirim tehdidi açılmış bacaklarında kaynak bulan fırtına, terli bedeninin üzerime serilişinin unutturduğu.
Kadın.
Varoluşumun yarıklarına sızmış erotik yara.
Hiçsin. Ne istiyorsun?
Mel’un Renk
Mark Arbeit
