Takıntıları olan bir adamdı. İlk yolculuğu bu yüzden kolay olmamıştı. Dar geçitler, abuk subuk ayrıntılar, hızla yürüyor aradıklarını bulamıyordu. İkinci, üçüncü, defalarca denemekten yılmıyordu. Sonunda bir odaya girdi; kapıda hiç bir şey yazmıyordu, içerisi zifiri karanlık, dolamaçlı yollardan ibaretti. Gözleri karanlığa alışmış, etrafına bakıyordu. Sonunda buldu; tüm unutulanlar bu daracık hücrede sıkışmışlardı.
Görmemezliğe gelip, arkasını dönerek hızla oradan uzaklaştı. Beynine yolculuk onu nefessiz bırakmıştı. Gördüklerini derledi, topladı o hücreye tekrar kapattı. Bu son yolculuğuydu.
ÜçRenk Mavi
